ทำไมผู้หญิงถึงไม่ชอบผู้ชายดี ๆ

คำถามนี้ไม่ใช่คำถามที่แปลกเมื่อได้ยินได้ฟังหรอก…

ผู้ชายหลายคนมักจะตั้งคำถามแบบนี้เสมอๆ
ยิ่งเมื่อเห็นผู้หญิงที่ตัวเองชอบไปเลือกคบกับไอ้หนุ่มที่ท่าทางเจ้าชู้
และไม่น่าไว้วางใจสักนิดเดียว แทนที่จะเลือกคบกับตัวเขา..

ถึงแม้ว่าผู้ชายทั้งหลายละทิ้งอคติ..
ที่มองว่าตัวเองดีกว่าชาวบ้านเสมอไป แล้วก็ตาม
แต่คำถามนี้ก็ยังคงไม่หายไปจากโลกง่ายๆ..
เพราะว่าความเข้าใจในความ “ดี”
ที่ผู้หญิงและผู้ชายมองนั้นแตกต่างกันไป…

ผู้ชายมักจะมองว่าผู้ชายที่ดี ที่ผู้หญิงควรจะเลือกคือ
ผู้ชายที่เรียบร้อย ไม่เจ้าชู้ ไม่ยุ่งกับอบายมุข
เท่านี้ก็น่าจะเพียงพอแล้วที่จะทำให้ผู้หญิงพอใจที่จะเลือกเป็นคู่ครอง

ทว่า.. ผู้ชายมองอะไรที่ตื้นเขินเกินไป ในความเป็นจริงแล้ว
ผู้หญิงทุกคนจะให้คำจำกัดความของคำว่า “ดี” คือ
ผู้ชายที่รักเธอจริง และแสดงออกว่าเธอเป็นคนสำคัญ
มีความเป็นผู้นำ รวมทั้งฉลาดพอที่จะต่อกรกับเธอได้

จะเห็นได้ว่าคำว่า “ดี” ที่ผู้หญิงกับผู้ชายคิดนั้น
แทบจะหาความเกี่ยวข้องกันไม่ได้เลย..
ดังนั้นจึงไม่น่าแปลกใจที่ทำไมผู้ชายหลายคน
ถึงไม่อาจยอมรับการตัดสินใจเลือกคบกับใครสักคนของผู้หญิงได้
เพราะว่าเธอเลือกผู้ชายที่ไม่ดีในสายตาเขา
แต่เป็นผู้ชายที่ดีในสายตาของเธอ..

ในอีกกรณีหนึ่ง..
ผู้ชายที่ได้ชื่อว่าสมบูรณ์แบบเพียบพร้อมทุกประการก็เจอกับปัญหานี้เช่นกัน
แต่ไม่ใช่เพราะว่าคำว่า “ดี”
หากแต่เป็นเพราะความสมบูรณ์แบบของเขาต่างหาก …
ที่ทำให้ผู้หญิงไม่กล้าเลือกผู้ชายคนนี้มาเป็นคู่ครอง…

ผู้ชายที่เป็นคนดีเกินไปนั้น..
อาจจะทำให้ผู้หญิงอึดอัดทั้งกายและใจในการที่จะอยู่ด้วย
มากกว่าผู้ชายที่มีข้อบกพร่องบ้าง
เพราะว่าผู้หญิงก็รู้ตัวดีอยู่ว่าตัวเองนั้นไม่ใช่คนสมบูรณ์แบบเท่าไหรนัก

ถ้าผู้ชายที่เธอคบด้วยเป็นคนสมบูรณ์แบบเกินไป
ก็จะทำให้เธอขาดความมั่นใจ
และไม่สามารถแสดงตัวตนที่แท้จริงที่มีข้อบกพร่องต่อหน้าเขาได้
เพราะว่าเขาสมบูรณ์แบบเสียจนเธอไม่คิดว่าเขาจะเข้าใจเรื่องบกพร่อง

ในบางครั้งเขายังทำลายความมั่นใจในตัวผู้หญิงได้อย่างไม่รู้ตัว
และสุดท้ายคือ ผู้หญิงกลัวที่จะสูญเสียเขาไปเมื่อเขารู้จักเธอมากพอ…
เมื่อรู้ว่าเธอไม่สมบูรณ์แบบอย่างที่เขาอยากได้…
ดังนั้นผู้หญิงเลยเลือกที่จะไม่สนใจผู้ชายคนนี้ตั้งแต่ต้นเสียดีกว่า

โดยเนื้อแท้แล้วไม่มีใครอยากได้คู่ครองที่ขึ้นชื่อว่าเป็นคนเลวหรอก..
ไม่ว่าจะหญิงหรือชาย
เราทุกคนต่างก็เสาะหาคนดีๆ กันทั้งนั้น
ดังนั้นสิ่งที่จะสามารถผูกมัดอีกฝ่ายหนึ่งไว้ได้คือ..
จงทำตัวเหมือนหนังสือที่มองภายนอกแล้วน่าสนใจ..
เปิดมาอ่านภายในแล้ววางไม่ลง..
แต่อ่านเท่าไรก็ไม่สามารถหาตอนจบได้พบ

…………………………………………………………

ผู้ชายดีๆ (ทำงานเก่ง เรียนเก่ง ขยัน ไม่กินเหล้า
ไม่สูบบุหรี่ ไม่ยุ่งเกี่ยวอบายมุข ไม่เจ้าชู้ Perfect !!!
มักจะเป็นคนดีจริงๆ
แบบว่าดีในเรื่องที่เค้าสนใจ
แต่มักจะด้อยในเรื่องที่เพศตรงข้ามสนใจ
จนอาจจะละเลยหรือหลงลืมการกระทำบางอย่าง…
ที่ควรจะทำกับเพศตรงข้ามไปโดยไม่รู้ตัว

ผู้ชายที่ไม่ค่อยจะดี (กินเหล้า สูบบุหรี่ เจ้าชู้
เรียนพอเอาตัวรอดได้ ทำงานไปวันๆ เจ้าชู้นิดๆ เพลย์บอยหน่อย ๆ )
ส่วนมากมักจะรู้ในสิ่งที่ผู้หญิงต้องการ และดูน่าค้นหาน่าเปิดอ่าน

ถ้าเปรียบเป็นปกหนังสือ
ผู้ชายดีๆ ก็จะเหมือนหนังสือดีๆ ทั่วๆ ไป เช่น หนังสือให้ความรู้
เชิงวิชาการ หรืออะไรเทือกๆ นี้ ออกแบบปกได้ไม่น่าสนใจ
แต่เนื้อหาข้างในแน่นปึ้กเหมาะที่จะไว้ใช้อ้างอิงได้ตลอดเวลา
ไม่ค่อยน่าหยิบมาอ่าน อยากอ่านก็ต่อเมื่อมีเรื่องเดือดร้อน
หรือมีความจำเป็นที่จะต้องอ่านเท่านั้น

ผู้ชายที่ไม่ค่อยจะดีก็เหมือนปกหนังสือ
ที่ออกแบบได้โดดเด่น แปลกแหวกแนว
น่าหยิบมาอ่านจากแผงหนังสือที่มีทั้งหนังสือปกสวยๆ
และไม่สวยเบียดๆกันอยู
ออกแบบปกได้สวย แต่หาสาระอะไรไม่ค่อยจะได้ อ่านเอาสนุก
อ่านเพื่อความบันเทิง แต่เมื่ออ่านจบแล้ว
ก็ยังอยากที่จะหยิบมาอ่านซ้ำอีก

แต่…ผู้ชายที่เลวสุดๆ (อบายมุขทุกอย่าง เอาหมด ค้ายาเสพติด
เจ้าชู้มาก งานการไม่ทำ ขี้เกียจ เรียนไม่ จบซักที่ ฯลฯ)
อย่างนี้ก็คงไม่มีใครเอาเหมือนกัน…

“ไซฟ่อน” รู้ไว้กันจน

คอลัมน์ “ก.ล.ต. คู่คิดนักลงทุน” นสพ. กรุงเทพธุรกิจประจำวันที่ 23 กันยายน 2553
โดย จารุพรรณ อินทรรุ่ง สำนักงานคณะกรรมการ ก.ล.ต.

รู้จักกลโกง: เขาไซฟ่อนกันอย่างไร?

หากคุณเป็นผู้ถือหุ้นในบริษัทจดทะเบียน วันดีคืนร้ายมีข่าวออกมาว่า ผู้บริหารคนหนึ่งยักย้ายถ่ายเทเงินของบริษัทไปเข้ากระเป๋าตัวเอง คุณจะรู้สึกอย่างไรคะ? หากคุณเห็นว่าโกงได้โกงไป อย่าได้แคร์ ขอแค่มีผลงานดี ทำกำไรให้บริษัทเยอะ ๆ ราคาหุ้นจะได้ขึ้น แถมคุณยังพลอยฟ้าพลอยฝนได้เงินปันผลงาม ๆ ล่ะก็ดิฉันขอให้คุณเปลี่ยนความคิดเถอะค่ะ เพราะจากบทเรียนการยักย้ายถ่ายเทผลประโยชน์ หรือ “ไซฟ่อน” ที่เกิดขึ้นกับบริษัทจดทะเบียนหลายแห่งทั่วโลกนั้น มักจบด้วยการล้มละลาย ราคาหุ้นรูดต่ำลงจนแทบไม่มีมูลค่า เช่นในกรณีของบริษัท Enron ที่สหรัฐอเมริกา ราคาหุ้นที่เคยสูงถึง 90 เหรียญสหรัฐฯ ตกลงมาเหลือเพียง 15 เซ็นต์ ผู้ถือหุ้นสูญเสียเงินไปรวม 6 หมื่นล้านเหรียญสหรัฐฯ ความเสียหายมากมายมหาศาลเกินกว่าจะเยียวยา วันนี้ ดิฉันจึงอยากพาไปรู้จักเรื่องราวของการไซฟ่อนกันให้ดีขึ้น เพื่อจะได้เก็บเกี่ยวประสบการณ์ไว้ดูแลการลงทุนของคุณค่ะ“ไซฟ่อน” นั้น ทำกันอย่างไร?การไซฟ่อนเงิน (money siphoning) หมายถึง การยักย้ายถ่ายเทผลประโยชน์ของบริษัทไปเป็นประโยชน์ส่วนตัวค่ะ โดยอาจจะทำผ่านช่องทางการทำธุรกิจปกติในรูปของการซื้อขายสินค้าหรือทรัพย์สินการกู้หรือให้ยืมเงิน การค้ำประกัน ระหว่างบริษัทจดทะเบียนกับผู้ถือหุ้นรายใหญ่ ผู้บริหารหรือกิจการของบุคคลเหล่านี้

จากการที่ ก.ล.ต. ได้ศึกษาพฤติกรรมของบริษัทจดทะเบียนไทยในช่วงที่ผ่านมา พบว่า มีรูปแบบการไซฟ่อนที่พบบ่อย ๆ อยู่ 3 แบบด้วยกันค่ะ

แบบที่หนึ่ง คือ การที่บริษัทจดทะเบียนซื้อหรือขายสินค้า หรือทรัพย์สิน ราคาสูงหรือต่ำกว่าความเป็นจริง โดยเฉพาะกับกรรมการ/ผู้บริหาร/ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ หรือบริษัทในเครือ/บริษัทที่เกี่ยวข้องกับบุคคลเหล่านั้น เช่น บมจ. วนิดา ได้ลงทุนซื้อหุ้น 25% ของ บจก. มหศักดิ์ (เป็นบริษัทของคุณประจักษ์ ซึ่งเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ของ บมจ. วนิดา) ในราคา 15 ล้านบาท ทั้งที่มูลค่าตามบัญชีเพียง 2 ล้านบาท โดยอ้างว่ามูลค่าที่จ่ายเพิ่มเป็นค่าความนิยมของ บจก. มหศักดิ์ แต่ในอีก 1 เดือนต่อมา บมจ. วนิดา ต้องตั้งสำรองเผื่อขาดทุนหุ้น บจก. มหศักดิ์ถึง 13 ล้านบาท และในปีถัดมา บจก. มหศักดิ์ ก็เลิกกิจการ เป็นต้นค่ะอีกตัวอย่างของการไซฟ่อนในรูปแบบนี้ที่มักเกิดขึ้น ก็คือ เรื่องของการซื้อที่ดินในราคาสูง โดยมักให้เหตุผลว่าเพื่อเตรียมขยายโรงงาน เช่น บมจ. วงศ์วิบูลย์ ซื้อที่ดินจาก บจก. พิสมัย (ซึ่งเป็นบริษัทที่ภรรยาประธานกรรมการ บมจ. วงศ์วิบูลย์ ถือหุ้นอยู่) ในราคา 50 ล้านบาท ซึ่งในเวลาต่อมา ปรากฏราคาประเมินของที่ดินแปลงดังกล่าวเพียง 18 ล้านบาท แถม บมจ. วงศ์วิบูลย์ยังประกาศยกเลิกแผนขยายโรงงาน เท่ากับที่ดินที่ซื้อมาไม่มีการใช้ประโยชน์ตามที่บอกไว้ตอนซื้อ แต่ได้มีการผ่องถ่ายเงินของ บมจ. วงศ์วิบูลย์ออกไปยังบริษัทที่เกี่ยวข้องกับผู้บริหารเรียบร้อยแล้วค่ะ

แบบที่สอง คือการที่บริษัทจดทะเบียนให้กู้หรืออำนวยประโยชน์แก่ผู้ถือหุ้นใหญ่ในกิจการส่วนตัวแล้วขอให้ที่ประชุมผู้ถือหุ้นลงมติอนุมัติ และภายหลังปรากฏว่า การให้กู้หรืออำนวยประโยชน์ดังกล่าวทำให้บริษัทจดทะเบียนได้รับความเสียหาย เช่น บมจ. ดาวระบำ ได้รับมติจากที่ประชุมผู้ถือหุ้น (อาจเพราะผู้ที่โหวตออกเสียงส่วนใหญ่เป็นกลุ่มเดียวกัน) ให้ปล่อยกู้แก่บริษัทส่วนตัวของคุณน้ำหวาน ซึ่งเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่เป็นเงินประมาณ 1,500 ล้านบาท เพื่อลงทุนโครงการแห่งหนึ่งที่ยังมีความไม่แน่นอนสูง โดย บมจ. ดาวระบำจะไม่ได้เป็นผู้รับประโยชน์จากโครงการดังกล่าว ต่อมาหลังวิกฤตเศรษฐกิจ โครงการดังกล่าวถูกเลื่อนไปไม่มีกำหนด บริษัทส่วนตัวของคุณน้ำหวานไม่สามารถชำระหนี้เงินกู้ได้ ทำให้ บมจ. ดาวระบำเสียหายค่ะ

แบบที่สาม คือ การปลอมแปลงเอกสาร/หลักฐาน รวมถึงเปิดบริษัทขึ้นมาทำธุรกรรมซื้อขายลวงเพื่อไซฟ่อนเงินออกค่ะ เช่น คุณประจวบ ผู้บริหารของ บมจ. ไทยมนตรี ใช้ชื่อผู้แทน (นอมินี) เปิดบริษัทอีกแห่งหนึ่งเพื่อส่งวัตถุดิบให้กับ บมจ. ไทยมนตรี โดยมีการโยกเงินออก เพื่อซื้อวัตถุดิบกับบริษัทดังกล่าว และจัดทำเอกสาร/หลักฐานปลอมขึ้นมา ทั้งที่ในความเป็นจริงไม่ได้มีการซื้อขายสินค้ากันจริง เป็นต้นค่ะด้วยผลกระทบจากการไซฟ่อนที่เป็นผลเสียต่อตลาดทุนโดยรวม และถือเป็นการเอาเปรียบผู้ถือหุ้นรายอื่นนั้น ช่วง 5 -6 ปีที่ผ่านมา ก.ล.ต. จึงได้ดำเนินมาตรการเข้มในเรื่องนี้มาโดยตลอดค่ะ หากกรณีที่พบการกระทำผิด ก็ได้มีการกล่าวโทษผู้บริหารในฐานะที่เป็นผู้รับผิดชอบในกิจการนั้น ๆ นอกจากนี้ ยังได้วางมาตรการในเรื่องของการป้องกันควบคู่กันไป ด้วยการเข้าไปติดตามดูข้อมูลของบริษัทจดทะเบียนอย่างใกล้ชิด ซึ่งแหล่งข้อมูลที่จะช่วยชี้นำได้ว่า บริษัทอาจเริ่มมีความไม่ชอบมาพากลในเรื่องของการไซฟ่อน ก็คือข้อมูลงบการเงิน และการทำรายการที่เกี่ยวโยงกันค่ะ เนื่องจากที่ใดที่พบการไซฟ่อน ก็มักจะพบเรื่องของการตกแต่งงบการเงินด้วย ซึ่งดิฉันจะมีคำแนะนำเพื่อสังเกตพิรุธเรื่องนี้มาฝากกันในครั้งต่อไปค่ะ

***บทความนี้จัดทำขึ้นโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อให้ความรู้เกี่ยวกับตลาดทุนแก่สาธารณชนเท่านั้น ในการจะนำข้อมูลไปอ้างอิง ควรตรวจสอบความถูกต้องและเป็นปัจจุบันของกฎเกณฑ์ที่เกี่ยวข้องด้วย***

เมื่อ”คุณ”ออกมาจากข้อจำกัดทางความคิดได้ ชิวิตก็อิสระ

ตั้งแต่ชมภาพยนต์มา ผมชอบหนังเรื่องนี้มากที่สุดครับ คิดว่าเป็นเรื่องที่เมื่อดูจบทุกคนสามารถย้อนกลับมาดูตนเองได้ เข้าทำนอง”แลหนัง แลตน”

giftไม่ได้ทำให้คนเก่งมีความสุข แต่”ความเข้าใจ”ช่วย(mottoนี้ผมตั้งให้เค้าเองนะคับ:)

ปล.ดูชื่อหนังซะก่อน “ตามล่าหา ความต้องการ(แม้แต่ตัวเอกเองช่วงแรกก็ยังไม่รู้ว่าต้องการอะไร)”

Storyline

A janitor at MIT, Will Hunting has a gift for maths that can take him light-years beyond his blue-collar roots, but to achieve his dream he must turn his back on the neighborhood and his best friend. To complicate matters, two strangers enter the equation: a washed-up shrink who starts to coach Will through his transformation, and a med student who shows him that there can be a pretty face along with his life of the mind.

Plot Synopsis:

Though Will Hunting (Matt Damon) has genius-level intelligence (such as a talent for memorizing facts and an intuitive ability to prove sophisticated mathematical theorems), he works as a janitor at MIT and lives alone in a sparsely furnished apartment in an impoverished South Boston neighborhood. An abused foster child, he subconsciously blames himself for his unhappy upbringing and turns this self-loathing into a form of self-sabotage in both his professional and emotional lives. Hence, he is unable to maintain either a steady job or a steady romantic relationship.

ที่มา: คิดเองแต่ขี้เกียจพิมพ์ เห็นเวปนี้คล้ายกะที่คิด(จริงๆลอกเค้ามา อิ อิ)เลยแฮบมาคับ http://www.imdb.com/title/tt0119217/

ข้าวทุกเม็ดมีค่า

เห็นแล้ว “สะเทือน” แล้วเกิดแรงบันดาลใจ ให้ไปแบ่งปันสิ่งที่เรามีเหลือ(แรงกายหรือการช่วยเหลือเล็กๆน้อยก็ใช่นะ)

จาก http://plixi.com/p/47614415

เกณฑ์ cash balance

Turnover List คืออะไร
Turnover List คือตารางแสดงรายชื่อของหลักทรัพย์ที่มีมูลค่าการซื้อขายหมุนเวียนอยู่ในระดับสูง
ซึ่งอาจนำไปสู่การซื้อขายที่ผิดปกติได้ ที่สับสนที่สุดคือ Turnover List มีผู้คำนวณ 2 คน
1. คนแรกคือ ก.ล.ต. และคำนวณเป็นรายสัปดาห์ (เผยแพร่ทุกเย็นวันศุกร์) โดยนักลงทุนสามารถดูรายชื่อหลักทรัพย์ที่ติด Turnover List ได้ที่ http://capital.sec.or.th/webapp/turnoverlist/showturnoverlist.php
2. คนที่สองคือ ตลาดหลักทรัพย์ฯ โดยตลาดหลักทรัพย์ฯยึดหลักการคำนวณเหมือนกับทาง ก.ล.ต. แต่อาจจะมีเงื่อนไขเพิ่มเติมได้ นอกจากนี้ การประกาศของตลาดหลักทรัพย์ฯ จะเป็นการประกาศว่าหลักทรัพย์ใดติด Turnover List ผ่านช่องทางข่าวปกติของตลาดหลักทรัพย์ฯ และแจ้งไปยังโบรกเกอร์ทุกแห่งทางอีเมลล์

สำหรับวอร์แรนต์อนุพันธ์ (Derivative Warrants) เกณฑ์ในการติด Turnover List มีดังนี้
(1) %1W-Turnover มากกว่าหรือเท่ากับ 100% (เกณฑ์ ก.ล.ต. และ ตลาดหลักทรัพย์ฯ ) และ
(2) % Premium มากกว่าหรือเท่ากับ 20% (เกณฑ์ ก.ล.ต. และ ตลาดหลักทรัพย์ฯ ) และ
(3) มูลค่าซื้อขายเฉลี่ยต่อวันในรอบสัปดาห์มากกว่า 100 ล้านบาท (เกณฑ์ ตลาดหลักทรัพย์ฯ )

%1W-Turnover = [(มูลค่าซื้อใบสำคัญแสดงสิทธิเฉลี่ยต่อวันในรอบสัปดาห์ x 5) / Market Capitalization ของใบสำคัญแสดงสิทธิเฉลี่ยต่อวันในรอบสัปดาห์] x 100
%Premium = [( ราคาใบสำคัญแสดงสิทธิ + [(ราคาใช้สิทธิ – ราคาหุ้นสามัญอ้างอิง) x อัตราการใช้สิทธิ ]) / (ราคาหุ้นสามัญอ้างอิง x อัตราการใช้สิทธิ) ] x 100

ติด Turnover List แล้วไม่ดีตรงไหน
การติด Turnover List ของ ก.ล.ต. แปลว่าหลักทรัพย์นั้นมีโอกาสสูงที่จะติด Turnover List ของตลาดหลักทรัพย์
แต่เมื่อติด Turnover List ของตลาดหลักทรัพย์ฯ นั่นก็แปลว่า โบรกเกอร์ต้องให้ลูกค้าของตนซื้อขายหลักทรัพย์นั้น ๆ โดยวางเงินสดไว้ล่วงหน้าเต็มจำนวนก่อนการซื้อ (Cash Balance) เท่านั้น
ในอีกความหมายหนึ่งก็คือ ห้ามซื้อขายโดยวางเงินเพียงบางส่วน เช่น
– วางเงิน 15% (Cash 15%) หรือ
– ซื้อขายในบัญชีเครดิตบาลานซ์ (Credit Balance) หรือ บัญชีมาร์จิ้น (Margin)

สรุปคือ เมื่อไรที่หลักทรัพย์ติด Turnover List ของตลาดหลักทรัพย์แล้ว หลักทรัพย์นั้นก็จะเหมือนถูกแตะแบรกไม่ให้มีความร้อนแรงเกินไปโดยการจำกัดให้ต้องวางเงิน 100% ก่อนซื้อ และในอีกมุมหนึ่งก็คือเป็นการเตือนให้นักลงทุนระวังไปพร้อมๆ กันด้วย

จาก http://bit.ly/cA22uI ทั้งดุ้น:)

บทเรียนจาก 2หนุ่ม 2 มุม ตอนที่ 2

กระทาชายนายนี้ คือ Philip A.Fisher

วอร์เรน บัฟเฟตต์ นักลงทุนเอกของโลกพูดอยู่เสมอว่าวิธีการลงทุนของเขานั้น 70% มาจากเบนจามิน เกรแฮม อีก 30% มาจาก Philip A. Fisher เขาผู้นี้เป็นใคร

• เขาเชี่ยวชาญในการลงทุนในธุรกิจที่เขารู้จักดี ซึ่งมักเป็นบริษัทที่มีนวัตกรรมทางเทคโนโลยีใหม่ๆ ที่ได้มาจากการวิจัยและพัฒนา ฟิชเชอร์เริ่มใช้กลยุทธ์การลงทุนแบบนี้ก่อนการเกิดของซิลิคอน วัลเลย์ ถึง 40 ปี
• ฟิชเชอร์ ได้เข้าซื้อหุ้นในบริษัทเท็กซัส อินสทรูเม้นต์ ในปี 1956 นานมากก่อนที่บริษัทนี้จะเข้าซื้อขายในตลาดหลักทรัพย์ในปี 1970 เมื่อเริ่มแรกราคาหุ้นซื้อขายที่ 2.7 เหรียญ และหลังจากนั้นราคาก็ขึ้นไปถึง 200 เหรียญ เพิ่มขึ้น 7,400% โดยที่ไม่เคยจ่ายปันผลเลย เขาได้รับผลตอบแทนที่สูงมากจากการลงทุนในบริษัทนี้ โดยถือหุ้นไว้ไม่ได้ขายตลอดเวลากว่า 20 ปี
• * สิ่งที่Fisherมองเห็นจากการที่ตลาดหุ้นตกต่ำอย่างมากช่วงGreat Depressionคือ 1.นักลงทุนที่มีเงินเหลือน่าจะไม่พอใจกับโบรกเดิม 2.ท่ามกลางสภาวะเศรษกิจตกต่ำ นักธุรกิจมีเวลามากมายที่จะนั่งคุยกับFisher
• * เขาเชื่อว่ามีบริษัท2แบบที่ทศวรรษแล้วทศวรรษเล่าสามารถสร้างการเจริญเติบโตเหนือค่าเฉลี่ยได้คือ 1.บริษัทที่โชคดีและมีความสามารถ 2.บริษัทที่โชคดี“เพราะ”มีความสามารถ
• เขาเชื่อว่าFisherคือ(basicมั่กๆ)ความสำเร็จของการลงทุนขึ้นอยู่กับการหาบริษัทที่สามารถเติบโตเหนืออัตราเฉลี่ยอย่างยั่งยืน ในทั้งยอดขายและกำไรในช่วงเวลาหลายๆปีข้างหน้า ผลการดำเนินงานในระยะสั้นเป็นสิ่งที่ลวงตา

จาก the Essential Buffett  (กล่อง)ดวงใจของปู่บัฟฯ บท: บทเรียนจากนักปราชญ์3คนของวงการเงิน

และ http://bit.ly/9LBn29

 

บทเรียนจาก 2หนุ่ม2 มุม(styleการลงทุนต่างกัน)กูรูหุ้น ตอนที่1

2 หนุ่มที่ว่า ที่มาคือเป็นปราชญ์ที่ปู่บัฟเฟตยกย่องและมีอิทธิพลต่อstlyeการลงทุนของปู่บัฟฯในปัจจุบัน

หนุ่มใหญ่กว่า(ตอนนี้ไม่รู้กลับมาเกิดเป็นหนุ่มน้อยอ๊ะยัง)คือ Benjamin Graham

• เป็นผู้เขียนตำราที่มีอิทธิพลต่อนักวิเคราะห์หุ้นทั่วโลก 2 เล่ม คือ Security Analysis(ที่พระเอกหนังเรื่อง the pursuit of happinessถือ) และ The Intelligent Investor(บัฟเฟตและนิตยสารฟอร์จูนยกย่องว่าเป็นหนังสือการลงทุนที่ดีที่สุดของโลก)
• เคยจนถึงขั้นครอบครัวล้มละลายหลังพ่อตายและตัวเขาเองล้มรอบสองช่วงเกิด Great Depression แต่หลักฐานที่บอกว่าเขาเก่งเขาแน่คือจบวิทยาฯไม่มีคอนเนคชั่นหรือความรู้ด้านหุ้นมาก่อน แต่ถีบตัวจากอาชีพเมสเซนเจอร์เงินเดือนสัปดาห์ละ12เหรียญ เพียงห้าปีต่อมาก็มีเงินเดือนปีละ6แสนเหรียญ(ผลตอบแทนทบต้น4.3เท่าต่อปี)
• เขาอ้างว่าสิ่งที่ทำให้เขาลุกขึ้นยืนได้คือการทบทวนและมองหาโอกาสใหม่ๆ
• เกรแฮมแนะนำให้ดู3สัญญาณเตือนว่าตลาดหุ้นเสี่ยงถล่มทลาย 1.การปั่นหุ้นโดยนักลงทุนก็ยินดีเข้าไปเล่นด้วย 2.สถาบันการเงินให้เงินกู้อย่างไม่มีข้อจำกัดโดยเฉพาะหลักประกันคือมูลค่าของหุ้นซึ่งหากตลาดถล่มทลายทุกอย่างก็ล้มลงตาม 3.การมองโลกในแง่ดีจนไม่สนใจเหตุผลของฝ่ายทักท้วง สัญญาณ2ข้อแรกนั้นพอจะออกกฎมาดูแลได้ แต่อย่างที่3ตัวใครตัวมันนะพี่น้อง(สำนวนนี้ผมเติมเองครับ อิ อิ)
• ก่อนเกิดGreat Depressionเพียงปีเดียว ความสยดสยอง(=น่ากลัวมาก:)มิได้อยู่ที่การเก็งกำไรพยายามที่จะปลอมตัวเป็นการลงทุน แต่ตรงกันข้ามคือการลงทุนกลับแปลงโฉมตัวเองเป็นนักเก็งกำไร โดยการซื้อหุ้นจะขาดcommon senseว่าหุ้นราคาแพงไปหรือไม่ กล่าวคือปราศจากเหตุผลทางมูลค่า หุ้นมีราคาเท่าไรก็ได้ ขอแค่ตลาดมองโลกในแง่ดีต่อไปก็พอ(แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าม้าหมุนจะหยุดเมื่อไร:)
• บริษัทโตเร็วของGrahamคือกำไรเพิ่มจากวัฏจักรก่อนหน้ามาสู่วัฏจักรนี้ key to successของการลงทุนแบบนี้คือ1.ความสามารถในการหาบริษัทอย่างว่า 2.มั่นใจว่าราคาหุ้นยังมิได้สะท้อนศักยภาพการเติบโต
• keyที่Grahamใช้ประเมินว่าผลตอบแทนจะเป็นเท่าไรคือ 1.ความสม่ำเสมอของกำไร 2.นโยบายปันผล 3.สุขภาพทางการเงิน
• ปัจจัยด้านคุณภาพ2ปัจจัยที่ควรพิจารณาเพื่อrefreshสมมติฐานที่ใช้ประเมินมูลค้าหุ้นคือ 1.ความสามารถของการจัดการ 2.ธรรมชาติของธุรกิจ
• อะไรที่วัดลำบากGrahamให้เหตุผลว่าสามารถวัดผิดได้มาก
• ความเชื่อของGrahamมาจากสมมติฐานที่ว่า ตลาดตั้งราคาผิดอยู่บ่อยๆซึ่งน่าจะเป็นผลจากอารมณ์โลภและกลัวของมนุษย์

                                                                   จาก the Essential Buffett  (กล่อง)ดวงใจของปู่บัฟฯ บท: บทเรียนจากนักปราชญ์3คนของวงการเงิน

หลักการเดิมพัน

ยินดีต้อนรับสู่blogของผม นายจุ๊กกรู้ววววว์คับ

ขอขอบคุณพี่กลม ที่เป็นจุดยืนให้ผมมีblogเป็นของตัวเอง(ตื่นเต้นมากส์เพราะเป็นการเปิดซิงของผมเลย อิ อิ)

ผมเป็นนักลงทุนหุ้นมือใหม่ประสบการณ์หนึ่งปี ปัจจุบันลงทุนแนวValue+Growth stock เป็นหลัก สนใจmacro/megatrends, forex, business, stock, religion, philosophy, psychology, joke(โดยเฉพาะยิ่ง”หื่น”ยิ่งชอบ:)

ขอบคุณที่ให้เกียรติเยี่ยมชมblogผมครับ